Czeski 
Angielski
Arabski
Chiński
Chorwacki
Duński
Fiński
Francuski
Grecki
Hiszpański
Holenderski
Japoński
Niemiecki
Norweski
Polski
Portugalski
Rosyjski
Szwedzki
Turecki
Ukraiński
Węgierski
Włoski
TAGI
język niemiecki piosenki z tłumaczeniem język francuski angielski hiszpański film język rosyjski słownictwo angielskie słówka gramatyka rosyjski język hiszpański matura test zwroty piosenka język włoski włoski niemiecki nauka języka angielskiego nauka rosyjskiego nauka angielskiego nauka francuskiego wyrażenia francuski język angielski ćwiczenia tłumaczenie gry on-line wypracowania
Alfabet i wymowa
Alfabet czeski składa się z 42 liter:
Wymowa
W języku czeskim występuje 5 samogłosek krótkich: a, e, i, o, u, oraz 5 samogłosek
długich: á, é, í, ó, ú (ů). Długość samogłoski jest istotna, ponieważ może zmienić to znaczenie wyrazu.
- ú / ů – Litera ú występuje często na początku wyrazów (np. úřad – urząd). Żadne czeskie słowo nie zaczyna się od ů. Litera ů występuje w środku i na końcu wyrazów.
- ě – po spółgłoskach p, b, v, f wymawiamy jak ie (np. běh – bieg wymawiamy jak „bieh”). W połączeniach dě, tě, ně spółgłoski ulegają zmiękczeniu i wymawiamy je odpowiednio: die, tie, nie. Szczególna jest wymowa połączeń ě ze spółgłoską m - wtedy wymawiamy mne.
W języku czeskim jest 25 spółgłosek:
b, c, č, d, ď, f, g, h, ch, j, k, l, m, n, ň, p, r, ř, s, š, t, ť, v, z, ž.
- ř – przypomina polskie rz.
- h, ch – h wymawiane jest dźwięcznie, natomiast ch jest bezdźwięczne. W zależności od wymowy danej spółgłoski zmienia się znaczenie wyrazu np. hlad (głód) – chlad (zimno).
- grupy kv, sv, tv wymawia się z dźwięcznym v.
| A a [krótkie a] | Ň ň [eň] |
| Á á [długie a] | O o [krótkie o] |
| B b [bé] | Ó ó [długie o] |
| C c [cé] | P p [pé] |
| Č č [čé] | Q q [kvé] |
| D d [dé] | R r [er] |
| Ď ď [dě] | Ř ř [eř] |
| E e [krótkie e] | S s [es] |
| É é [długie e] | Š š [eš] |
| Ě ě [długie e] | T t [té] |
| F f [ef] | Ť t [tě] |
| G g [gě] | U u [krótkie u] |
| H h [há] | Ú ú [długie u] |
| Ch ch [chá] | ů [długie u] |
| I i [krótkie i] | V v [vé] |
| Í í [długie i] | W w [dvojité vé] |
| J j [jé] | X x [iks] |
| K k [ká] | Y y [krótkie y] |
| L l [el] | Ý ý [długie y] |
| M m [em] | Z z [zet] |
| N n [en] | Ž ž [žet] |
Wymowa
W języku czeskim występuje 5 samogłosek krótkich: a, e, i, o, u, oraz 5 samogłosek
długich: á, é, í, ó, ú (ů). Długość samogłoski jest istotna, ponieważ może zmienić to znaczenie wyrazu.
- ú / ů – Litera ú występuje często na początku wyrazów (np. úřad – urząd). Żadne czeskie słowo nie zaczyna się od ů. Litera ů występuje w środku i na końcu wyrazów.
- ě – po spółgłoskach p, b, v, f wymawiamy jak ie (np. běh – bieg wymawiamy jak „bieh”). W połączeniach dě, tě, ně spółgłoski ulegają zmiękczeniu i wymawiamy je odpowiednio: die, tie, nie. Szczególna jest wymowa połączeń ě ze spółgłoską m - wtedy wymawiamy mne.
W języku czeskim jest 25 spółgłosek:
b, c, č, d, ď, f, g, h, ch, j, k, l, m, n, ň, p, r, ř, s, š, t, ť, v, z, ž.
- ř – przypomina polskie rz.
- h, ch – h wymawiane jest dźwięcznie, natomiast ch jest bezdźwięczne. W zależności od wymowy danej spółgłoski zmienia się znaczenie wyrazu np. hlad (głód) – chlad (zimno).
- grupy kv, sv, tv wymawia się z dźwięcznym v.
Tagi: czeski, język czeski, alfabet, wymowa, nauka czeskiego, abba4
Zaproponuj zmianę
