Alfabet czeski składa się z 42 liter:

A a [krótkie a]	Ň ň [eň]
Á á [długie a]	O o [krótkie o]
B b [bé]	Ó ó [długie o]
C c [cé]	P p [pé]
Č č [čé]	Q q [kvé]
D d [dé]	R r [er]
Ď ď [dě]	Ř ř [eř]
E e [krótkie e]	S s [es]
É é [długie e]	Š š [eš]
Ě ě [długie e]	T t [té]
F f [ef]	Ť t [tě]
G g [gě]	U u [krótkie u]
H h [há]	Ú ú [długie u]
Ch ch [chá]	ů [długie u]
I i [krótkie i]	V v [vé]
Í í [długie i]	W w [dvojité vé]
J j [jé]	X x [iks]
K k [ká]	Y y [krótkie y]
L l [el]	Ý ý [długie y]
M m [em]	Z z [zet]
N n [en]	Ž ž [žet]

Wymowa

W języku czeskim występuje 5 samogłosek krótkich: a, e, i, o, u, oraz 5 samogłosek
długich: á, é, í, ó, ú (ů). Długość samogłoski jest istotna, ponieważ może zmienić to znaczenie wyrazu.

- ú / ů – Litera ú występuje często na początku wyrazów (np. úřad – urząd). Żadne czeskie słowo nie zaczyna się od ů. Litera ů występuje w środku i na końcu wyrazów.
- ě – po spółgłoskach p, b, v, f wymawiamy jak ie (np. běh – bieg wymawiamy jak „bieh”). W połączeniach dě, tě, ně spółgłoski ulegają zmiękczeniu i wymawiamy je odpowiednio: die, tie, nie. Szczególna jest wymowa połączeń ě ze spółgłoską m - wtedy wymawiamy mne.

W języku czeskim jest 25 spółgłosek:
b, c, č, d, ď, f, g, h, ch, j, k, l, m, n, ň, p, r, ř, s, š, t, ť, v, z, ž.

- ř – przypomina polskie rz.
- h, ch – h wymawiane jest dźwięcznie, natomiast ch jest bezdźwięczne. W zależności od wymowy danej spółgłoski zmienia się znaczenie wyrazu np. hlad (głód) – chlad (zimno).
- grupy kv, sv, tv wymawia się z dźwięcznym v.